Hegaz

Bidai berri baten hasiera
Istanbulera bidean goaz
ekialderantza
eguzkia sortzen den aldera
ekiaren bila sortaldera.

Lau haizetara egin bait dugu hegan oporrak iritsi bezain laster.
Hegoaren bila batzuk
hegaz iparraren bila besteak
eguzkiarekin bat egitera gu.










Zuhaitz beraren adarrak bait gara, enbor beraren luzapena
Sustraiak gure lurrera itsatsita ikasi dugu hegan egiten.
Iparorratz berdinak gidatzen gaitu, sasi guztien gainetik, hodei guztien azpitik.
Lohi berean zikindu ditugu oinak
putzu berdinetan busti 
bidegurutz guztietan jo dugu guregana.

 


Han egonda beti sentitu gara hemen, gure enborrean,
gure odola zainetan gora, bizirik, egurra haragi sentituz,
harkaitzetan lehun, ekaitzetan goxo
mendiko haize hotzak esnatu gaitu, itsasoko olatuek kulunkatu.
Desorekatuz ikasi bait dugu oreka bilatzen, eroriz ikasi dugu altxatzen.



Mendiak zeruarekin bat egiten duen ertzan jarri bait genuen begirada eta hara ekin genion pedalkadaz pedalkada.
Izan zitekeen hurbilago, izan zitekeen beherago, errezago, askoz xinpleago... baina helmuga hodeietan zegoen idatzia.

 

Bidea zen helburua
bidean galtzea erabaki genuen
eta horrela irabazi.