AIGLANDS BOULA

Zuetako batzuri ezaguna egingo zaizue jeitsiera hau. Oraindik ez dago oso egoera onean baina... Kamarakin oraindik frogak egiten ari naiz eta ez dut planorik egokiena lortzen.
Aitzakiak aitzaki...hey ho lets go!

Denbora pasa

Ostiralan bootpackina bukatu nuen!
Egun handi bat, dudik gabe.
15 egun. Bootpackina egon den egun guztietan joan naiz. Free naiz.
Ospatzeko, egun libre batean grabatutako bideo bat jarri dut hemen. Aspen Highlands oraindik ireki gabe bertara egindako txangotxo bat. Bootpackingeko azken egunetarako entrenamendua.

ATZO IGUZKIAREN DISTIRA ZERUTIK

Bueltatxo bat etxetik aterata Aspen Meadows aldera. Firin faran.

EZ DIRA ELGAR IDURI JOAITEN HARGATIK

Bootpackina impasse batean "on hold until we get more snow".
 Denboraren jabe eta nere buruaren jabetzarik gabe, erokeriaren bat egitea ez zitzaidan bururatu, baina egin egin nuen. Hobeto esanda, bururatu zitzaidan, baina ni ez nintzen horretaz jabetu nere burua Independence Pass mendate gainatik kilometro batera ikusi nuen arte, karreteratik oinez...ejem...korrika, zati handi bat, bizikleta atzean utzita 3600mko altueran. Orduan konturatu nintzen goizean... ia ia eguerdian, abiatu nintzenean nere subkonszienteak mendate gaina zuela helburu, nahiz eta nik "hasi eta ea errepidea noraino dagoen elurrik gabe" pentsatu. Eta ikusi nuen noraino zegoen elurrik gabe...eta jarraitu... aurrerago hobeto egongo da, hau toki laiotza da...gorago eguzkiak gehiago joko du...bueno, zatitxo bat oinez, beste bat gainean...okerrago jartzen bada buelta emango dut (jaja)...ez ba naiz orain igotzen ez naiz inoiz igoko...nolakoa izango da gaina...orain .buelta ematen badut gero damutuko naiz...pentsamenduen eboluzioa idatzita zegoen goizean goizetik, gidoia idatzita zegoen eta nik antzerkia burutu besterik ez nuen egin behar. Gainera mendatearen izena erakargarria zen; Independence, Independence, Independence, entzuten nuen nere buruan etengabe.

Pena da bateria gabe gelditu eta ezin izan nuela jeitsiera grabatu, hori izan bait zen "espektakularrena". Nahiko berandu zen, ilundu baino lehenago itzuli nahi nuen. Ez nuen hartzen bazka izan nahi. Ziur nago aspaldi ez zela inor hara igo. Beraz behera ahalik eta azkarren... elurra, izotza... independence!



 
 Hasierako zatia

 Bukaerako zatia eguzkietan zegoela eta errezagoa izango zela uste nuen, baina bentiskeroak zeuden eta bizikleta utzi eta oinez igo behar izan nuen.

 Izoztutako lakua mendate gainan

 Independence Pass 12093feet
Han atzeko bailaran Aspen dago.

 Itzulera behera. Bizikleta kilometro bat beherago edo...

ASHCROFT (Castle Creek)

Castle Creek ezagutzera joan nintzen. Bertan Ashcroft herri abandonatua dago. Garai batean, zilarra eta urrea zegoenean, herri handitxoa izan zen baina gero jendeak alde egin zuen.

 

 

EGUNAK BADOAZI EGUNEN ONDOTIK

Ez dakit, baina gertatzen da.
Goizetik egunak xumeki esnatu nau.
Bizitzari erreparatu diot eta
ahapeka engainatzen saiatu zait.
lortzen du, ederra da.
Gaurkoan, nere pausoen atzetik
ibiliko naiz
inorako presarik gabe.
Dena emango dut, musutruk.
Eta ez dut
telebista piztuko,
berri gezur ustelik entzungo...
Bidegabekeriek
amorrarazten bait naute.
Berandu etxeratuko naiz,
iraun arte biziko dut.
(edonon)

Euskal talde handi baten letra hauek ederki adierazten dute  nire egoera. Eguneroko gauza txiki bakoitzaren atzean sorpresaren bat ager daiteke, eta ekintza txiki hori zerbait interesgarria bilakatu.
Edozein momentutan bizitzak engainatu egiten zaitu, eta espero ez zenuen hori aurkitu.

BOOTPACKING

The farther I go the less I know
One foot goes in front of the other

It all boils around to not hanging around
To keep moving in front of the gravity
The answer is there the answer is there
but there is not a fixed position

It keeps moving along so I keep coming along
and that's why I'm a long distance runner
and if I stop to catch my breath
I might catch a piece of death

I can't keep your pace if I want to finish this race
My fight's not with it
It's with the gravity
Long distance runner

 Eta aldapa horretan elur jausia bota genuen. Nere aurretik zihoanak hautsi zuen plaka eta dena behera joan zen.
Argazkia hartuta dagoen baina 20 metro gorago hautsi zen, argazkian ikusten den zati hori behera erori eta behe beheraino jarraitu zuen, Bowl-aren behekalderaino.

 Elur jausia non sortu zen ikusten da argazki honetan.
Eta ez zen eguneko bakarra izan. Hau handiena izan zen dudik gabe, baina ondoren nik hautsi nuen beste bat. Pausu batean nere azpitik zegoen elur guztia goitik behera joan zen.
Beste txiki bat ere izan genuen.

 Gu ez gara ibiltzen elur jausi arriskua dagoen toki baten azpitik. Lehenago goiko zatia ongi zapaldu dugu, elurra ziurtatuz. Eta zapaldu gabe dagoen lekura pixkanaka eta sokari lotuta egiten dugu.

Bazkaltzeko ordua. Goi mailako jatetxe erosoa. 

Ikusten duzutenez, hegoaldeko magala oso pelatua dago.

Lehenengo egunak

Lehenego egunak lasaiak, ingurua ezagutu, Greg eta bere lagunak...
Hau da etxea:

Sukaldea...

 Terraza...

Egongelatik ikusten dena...

Auzoa ezagutu...etxetxoak...

Eta bizilagunak ezagutu  "bear" nituen eta horrela gure auzoko Bear ezagutu nuen. Iluntzean etxera herritik bueltan, etxeko bidegurutzera iristerakoan zerbait ikusi nuen etxeko ate parean, bide erdian, itzal handi bat. Nire ikusmena ez da oso ona eta farolak bi kuadra gorago bukatzen dira. Txakurra izateko handiegia, behia izateko txikiegia... eta behia Pakistanen kaletik ez da arraroa ikustea baina hemen... Gehiago hurbildu eta... HARTZA! (har tzak!)

Pasa behar nintzen tokian zegoen niri begira. Bidez aldatu eta ,disimulo handiarekin, zuzen jarraitu nuen. Orduan berak bere bidea jarraitu zuen poliki poliki eta nik buelta eta etxera joan nintzen. 

Ez nuen inoiz hartz bat ikusi! Ederra izan zen, baina egia da susto handia eman zidala, batez ere gauez izanda eta ni despistatua, aurrez aurre aurkitu nuenean. 

Hartz asko dabiltza hemendik. Hartz beltzak dira, ez dira grizzliak. Ez dira oso handiak eta ez "omen" dute erasotzen.

 Gorriz hartzaren ibilbide patxaratsua.

Urdinez nire ibilbide errantea

(teknologia aurreratua erabiliz sortutako irudia)

Atzean eski Worl Cup-erako prestatzen ari diren pista ikus daiteke..

Ez da hau

Hau da... eta nere laguna da

Bost

 Hushe

 K2  8611m

El nombre K2 deriva de la anotación usada por el Gran Proyecto de Topografía Trigonométrica. Thomas Montgomerie hizo la primera exploración del Karakorum desde el monte Haramukh, alrededor de 210 km al sur, e hizo un dibujo de los dos picos más prominentes, llamándolos K1 y K2.
La política del Gran Proyecto de Topografía Trigonométrica era usar nombres locales para las montañas siempre que fuera posible  y el K1 se descubrió que localmente era llamado Masherbrum. El K2, sin embargo, parece que no había adquirido ningún nombre local, posiblemente debido a lo remoto de su ubicación. La montaña no es visible desde Askole, el último pueblo al sur, o desde la localidad más cercana al norte, y sólo se entrevé desde el extremo del glaciar Baltoro, más allá del cual pocas personas de allí se habrían aventurado.

 Machulu

Argazkilariaren argazkilariaren argazkia

DEOSAI PLAINS

Chilam-etik gora Deosai aldera...

  Nanga Parbat zaindari

 Chackor Pass 4200m. Chilam-etik 1000m igo ondoren. Talechitik 3100m gora hiru egunetan.

 Sheosar Lake 4140m

 Deosai Plains-en hartzak omen daude (guk ez genituen ikusi)

 Harriak bai!
Bidea konpontzeko asmoz egindako lanek bizikleta gainean jarraitzea eragozten ziguten zati batzuetan.

 Deosai Plains munduko "plateau"-rik altuena da 4100m-ko batazbesteko altueran.

Skardurako jeitsiera (4200m-tik 2400m-ra) gogorra. Harriz betetako bide txarra...oso txarra askotan, eta txarragoa batzutan.