KARIMABAD ALBERDANIAN

Karimabad zen gure nolabaiteko helburu garrantzitsu bat abiatu ginenean. Hunza bailaran galdutako herri eder bat, 7000m-tik gorako mendiz inguratua. Aste pare bat bizikleta gainean egin ondoren ( zehazki 12 etapa) bidaiaren zati bat burutu dugunaren sentsazioa daukagu, nonbaitera iritsi garenaren pertzepzioa. Eta ez da erraza izan. Islamabad bertatik abiatzea erabaki genuen, autobusa ez hartzeagatik. Horrela, lehenengo bi etapetan bero handia jasan genuen (40 gradutik gora) gorputzak jasan dezakenaren mugatik oso gertu. Beroak gogor astindu zituen gure gorputzak.
Ondoren, Kaghan Valleytik gora altura irabazten genuen heinean frexkoago ibili ginen. Islamabadeko 500m-etatik Babusar Pass-eko 4178m-etara bost egunetan. Egunero irabazitako desnibelari gora beherak erantsi behar zaizkio, metatutako desnibela handiak gaindituz egunero. Babusarretik behera, arratsalde batean. 3100mko desnibela jeitsi genuen. Hala ere ez zen oso gozagarria izan, bidea aski txarra bait zen.
Chilas-en Karakoram Highway-ekin (KKH) bat egin genuen. Hemen bide hobea espero genuen, baina nahikoa txarra suertatu zaigu. Harri eta hauts asko, eta gora beheratsua ere. Zati batzuk txinoak konpondu dituzte, asfalto oso ona jarriz, baina bukatzeko asko falta zaie.
Hala ere, ikusgarria benetan Indus ibaiaren bazterretik iparraldera egitea. Nanga Parbat menditzarraren ikuspegi ikusgarria izan dugu ere. Rakaposhi ondoren (7788m) eta beste hainbat mendi 7000mtik gorakoak.
Laburbilduz, orain arte une gogorrak bizi izan ditugu, eta beste momentu zoragarriak ere. Bidai guztietan bezala, eta gehiago hau bezelako lurralde gogor batean, une gogorrak pasa behar dira paisaiarekin gozatzeko. Aldapa luzeak igo txorien ikuspegia izateko, erreka hotzak gurutzatu oinetakoak kenduta eta oin biluziak ur izoztuan sartuz, hautsa belarrietaraino sartuta, hankak nekatuta, sabeleko minak... baina inguru hauek, bizikletak eskeintzen dizun askatasunaz, zure hanketako (eta bihotzeko) indarrez gurutzatzea ahaztu ezinezko esperientzia zirraragarria da. Momentu batzuetan "zer demontre ari naiz ni hemen egiten?" zure buruari galdetzen ba diozu ere, handik denbora gutxira egindako galderari erantzuna aurkitzen diozu; ikuspegi batean, begirada batean, elkarrizketa batean, edo te bat hartzen duzun bitartean, etzanda, mendien elur eta glaziar erraldoiak begiratuz, egun oso bat alberdanian

ISLAMABAD

Prestakuntza garaia bukatu eta benetako bidaia hasi da. Esan behar nuen bidaian murgildu garela baina oraindik ez da hori gertatu. Bizikleta hartu eta marraskiloak bezela, dena gainean, gure baba karreteran zabaltzen dugun arte ez dut horren sentsazioa izango.
Baina hori azkar gertatuko da. Espero dugu bihar bizikleta gainean Islamabad atzean utzi eta Karakorun aldera abiatuko garela. Chilas, Gilgit, Gakush (Ishkahimen trekina), berriz Gilgit eta Karimabad izango da gure uztailako ibilbidea. Edo hori da plana beinepein.
Karimabad-en denboratxo bat egongo gara, merezi baitu lekuak. Trekinak egiteko aukera, mendialdeko haize frexkoa (espero dugu). Bizikletan ere iparralderago jongo garela dirudi (Passu) han ere trekinak egiteko aukera... eta Karimabaden Mikelek gurekin bat egingo duela espero dugu, abuztu osoan gurekin jarraitzeko asmoz. Hor laukotea boskotea bihurtuko da
Ea hurrengoan argazki batzuk jartzen ditudan
salam alekun